Over mij
Op mijn 19e woonde ik samen met mijn 2 jaar jongere vriend in Utrecht. Mijn moeder die in Hilversum woonde verstoorde regelmatig onze rust door verontrustende telefoontjes waardoor wij ons genoodzaakt zagen om naar Hilversum te rijden om haar te “redden”. Omdat ons enige vervoersmiddel een brommer was, brommerde wij regelmatig op en neer naar Hilversum.
Mijn moeder had de nodige problemen, ze was psychisch niet in orde, had een alcohol probleem en was suïcidaal. Hulp was er niet echt, we deden wat we op dat moment het beste vonden, iedere keer maar weer op de brommer naar haar toe als zij het niet meer zag zitten. Mijn wereld draaide vooral om haar. Iedere keer wanneer de telefoon ging, verwachtte ik weer een noodoproep “Denise ik kan er niet meer tegen, ik maak er nu echt een einde aan.”
Mijn moeder die leuke, vrolijke, spontane vrouw, die alles leek te hebben, was doodongelukkig. Gedreven door pijn en onmacht zorgde ze dat zij alles bij haar weg duwde waarvan ze zo graag had willen houden.
Ik dacht echt dat ik die ervaringen weg kon stoppen!
Jaren later, ik was inmiddels 37 jaar en zelf moeder van 2 heerlijke knullen. Eentje van 3 en eentje van nog geen jaar. Mijn ervaringen van de 18 jaar daarvoor waren weggestopt, vergeten. Dat dacht ik tenminste.
Totdat mijn lijf begon te protesteren. Mijn hele rug zat vast en staan, zitten of lopen dat ging niet meer. Ik kon alleen maar liggen. Bij de behandelaar werd duidelijk wat een leed ik had weggestopt. De ervaringen vanuit mijn jonge jaren bleken niet weg te zijn. Ze zaten er nog, ergens heel diep van binnen.
Uiteindelijk duurde het nog 5 jaar voordat ik kon toegeven dat ik hulp nodig had. Ik was niet in staat om te voelen en vooruit te kijken. Oude verhalen die ik mezelf vertelde zoals; niet goed genoeg zijn, twijfelen over alles wat ik deed, en me niet gezien voelen, deze hielden mij vast in het verleden. Ik realiseerde me dat ik moest leren om van mezelf te gaan houden, zodat ik die oude verhalen los kon laten. Te kunnen genieten van mijn kinderen zonder pijn te voelen.
Ik ben trainingen, cursussen en opleidingen gaan volgen, het spirituele pad opgegaan en maar zoeken naar mijn schaduwstukken. Uiteindelijk kon ik ook daar niet meer mee stoppen. Mijn oude verhalen bleef ik maar herhalen en herhalen. Mijn zoekende ik, werd mijn nieuwe persoonlijkheid. Het was allemaal zeer waardevol, maar al dat wroeten in mijn verleden zorgde ervoor dat ik niet kon ‘doorbreken’ naar een volgend level.
Uiteindelijk toen ik er ‘klaar’ mee was en een sterk verlangen had om een levensvatbaar bedrijf op te bouwen, bleek hoe vast ik zat in de oude verhalen die ik mezelf maar bleef vertellen. Ik had grote moeite om me los te maken van alle pijn-verhalen en had constant het gevoel dat ik mezelf moest fixen. Ik was verslaafd geraakt aan drama en had mezelf geïdentificeerd met mijn angst-deel.
Uiteindelijk heb ik door een jaar lang een intensief coachingstraject te volgen gericht op de toekomst, in plaats van gericht op de pijn, de eerste stappen gezet naar het heden en van daaruit naar een nieuwe toekomst. Ik heb geleerd om uit de drama te stappen en actie te ondernemen op het moment dat het nodig is. Het allemaal niet meer persoonlijk te nemen, en te doen wat er gedaan moet worden. Zonder daar een heel gedoe van te maken.
En mijn moeder?, zij heeft uiteindelijk op een andere manier haar rust gevonden.
Wie mij kent die weet
Wist je trouwens dat ik:
Ik zie ondernemen als het leggen van een puzzel. Je zoekt eerst de juiste stukken bij elkaar en daarna maak je er een geheel van. Op welke manier ik je daarbij kan begeleiden vind je op de “werk met mij” pagina.
Heb je vragen vul dan het contactformulier in, dan neem ik zo snel mogelijk contact met je op.
Durf jezelf te laten zien!