Ten tijde van stress en spanning raakt mijn systeem ontregeld, mijn innerlijke familie is dan in de war.
“Wat is dat die innerlijke familie?” denk je misschien wel. De innerlijke familie is mijn innerlijk systeem wat uit meerdere delen bestaat. De innerlijke man, de innerlijke vrouw, het innerlijke meisje en het innerlijke jongentje. En er is ook nog een innerlijke regisseur aan wie we de hulpvraag kunnen stellen en die met je mee gaat kijken wat er in het systeem aan de hand is.
Onderstaand verhaal wat ik ooit van de website van de innerlijke familie heb afgehaald laat zien wat zo’n innerlijke familie nou inhoudt.
“Onderweg zien ze een vogeltje dat halfdood langs de kant van de weg ligt. Het meisje heeft meteen medelijden en rent eropaf. ‘Mama, we moeten dat vogeltje redden!’ Smekend kijkt ze haar moeder aan. Die werpt een blik op het beestje en schat snel in dat er niet veel te redden valt, maar ze begrijpt de behoefte van haar dochter en ziet er weinig problemen in daaraan tegemoet te komen. Ze haalt een tissue uit haar tas en pakt het vogeltje ermee op. Een van de vleugeltjes is gebroken en ligt in een vreemde hoek omhoog. Het jongetje kijkt en roept enthousiast: ‘Kijk, die gekke vleugel zit verkeerd, dat kan ik wel maken, laat mij eens!’ Eigenlijk is hij benieuwd hoe hard hij aan het kapotte vleugeltje moet trekken voor hij het eraf krijgt. De vrouw, die haar zoon goed kent, houdt het vogeltje buiten zijn bereik en zegt: ‘We nemen het wel mee naar huis.’
‘Ja mama, dan doen we hem in een doosje met watten, met wat eten,’ zegt het meisje.
‘Ik vang wel een worm!’ roept het jongetje. Hij is alweer vergeten wat hij met die vleugel wilde.
De man zegt: ‘Zullen we nu doorlopen? Het is al laat.’
Thuis krijgt het vogeltje een bedje van watten in een kartonnen doosje. Het jongetje vindt een worm in de tuin, het meisje aait het beestje over zijn kopje, en dan moeten de kinderen naar bed. De man zegt: ‘Morgen kunnen jullie weer kijken hoe het met het vogeltje is.’
De kinderen rennen naar boven, de vrouw zegt zachtjes tegen haar man: ‘Dat vogeltje gaat het niet redden. Als ik zo boven bij de kinderen ben, verlos jij het dan even uit zijn lijden?’
De man knikt. (bron: Arienne Kleijn, grondlegger van de Innerlijke Familie).
Ik vind dit verhaal zo mooi voorbeeld van hoe het nou werkt in zo’n innerlijke familie. Je herkent het meisje: haar gevoel loopt over voor dat zielige vogeltje; vrouw: combineert de behoefte van de kinderen met de realiteit; het jongetje: enthousiast en impulsief; man: houd de planning in de gaten en voert uit.
De innerlijke vrouw heeft een hele belangrijke rol in het systeem. Zij accepteert wat er is en wat er mogelijk is. Ze houdt rekening met de verschillende gevoelens en met de realiteit. Ze houdt rekening met de innerlijke kinderen en met wat er nodig is in de buitenwereld.
De innerlijke vrouw is altijd al onderdeel geweest van het familiesysteem, alleen is haar belangrijke rol de afgelopen decennia niet erkent. Gelukkig ziet men steeds beter de waarde van deze rol, zij is je lichaam, je thuis hier op aarde. Haar andere kwaliteiten ontwikkel je pas later, maar de basis die ze vertegenwoordigt is al vanaf het begin van je leven aanwezig. En op die basis kun je altijd terugvallen in tijden van onzekerheid.
Wil je bewust met je innerlijke familie gaan werken, dan is je eerste taak versterken van je innerlijke vrouw en (dus) accepteren van wie je bent: je kwaliteiten, je motieven (waarom je iets wilt of doet), en ja, ook je mindere kanten. Je weet dat de innerlijke vrouw in jezelf actief is wanneer je rust ervaart als je over jezelf nadenkt of als je jezelf in de spiegel ziet, dan weet je dat de innerlijke vrouw in jezelf hebt ontwikkeld. Je hebt dan warme gevoelens voor jezelf, als een moeder voor haar kind.
De innerlijke vrouw heeft een speciale positie in je innerlijke familie. Zij is je lichaam, je thuis hier op aarde. Haar andere kwaliteiten ontwikkel je pas later, maar de basis die ze vertegenwoordigt is al vanaf het begin van je leven aanwezig. En op die basis kun je altijd terugvallen in tijden van onzekerheid.
Het model Schilden van je Innerlijke Familie heeft als uitgangspunt dat niets in jou slecht is. Alles wat je doet heeft een goede reden, al begrijp je soms zelf de reden niet eens.Hoe doe je dat, accepteren van alles wie jij bent, alles wat jij doet? Sommigen kiezen voor positieve affirmatie (tegen je spiegelbeeld zeggen: ‘Ik accepteer mezelf precies zoals ik ben’) of cognitieve therapie (zien welke negatieve of niet-helpende gedachten je moet veranderen in positieve of helpende gedachten). Zelf heb ik veel baat gehad van lichaamsgerichte therapie. Ik denk omdat de innerlijke vrouw voor het lichamelijke staat. Hoe sterk onze innerlijke man ook heerst over onze gedachten, uiteindelijk is en blijft hij afhankelijk van ons lichaam, onze zintuigen en onze intuïtie. Wanneer je innerlijke vrouw sterk aanwezig is, zal je innerlijke man niet anders kunnen dan rustgevende gedachten creëren.
Het is goed als je van jezelf weet wie van je innerlijke familie jij in welke situaties gewend bent om automatisch naar voren te zetten. Weet je dat eenmaal, dan kun je vervolgens proberen – dat kost wel tijd! – dat automatisme te verbreken. Je bepaalt dan bewust(er) wie van je innerlijke familieleden je naar voren schuift, afhankelijk van dat wat je wilt bereiken. Wie bewust kan schakelen tussen zijn innerlijke familieleden heeft daar zijn hele leven plezier van.